Lulu

Op 19 februari 2015 overleed mijn grootoom Lucien Maes (1928), de broer van mijn grootvader langs moeders kant. In deze zelfgeschreven theatermonoloog neem ik je mee door het leven van onze Nonkel Lucien. We keren terug in de tijd naar het begin van de jaren 50 waar hij aan zijn moeder vertelt dat hij homo is. Hij was toen 21, dezelfde leeftijd als toen ik ”uit de kast kwam” in 2009. Tot zover onze enige gelijkenis, denk ik…

Zoals in elk leven is er naast de lach natuurlijk ook de traan. Dit is niet anders in deze theater opvoering.

Van moedige twintiger die uit de kast komt, gaat het vloeiend over naar flamboyante dertiger in Italie. Als excentrieke veertiger vertelt hij over de Kortrijksesteenweg. Begin jaren ‘90 maakt hij zich klaar als kranige zestiger om met zijn grote liefde, 40 jaar jubileum te vieren. Oud worden is niks, dat gaat vanzelf, oud zijn dat is veel erger.

Nog een laatste keer kijkt hij naar het portret van Georges en sluit zijn ogen. Sommige waargebeurde gebeurtenissen zouden kunnen waargebeurd zijn.